شور حسینی

بوی خوشی می رسد از دوردست
می شوم از نکهت آن مست مست
مثل نسیمی که نوازش کنان
می رسد از بقعه پیغمبران
بر دل هر خسته صفا می دهد
هر که مریض است ، دوا می دهد
نبض هوا می طپد از ناز او
در دوجهان پر شده آواز او
شور حسینی به دلم سر زده
طاقت و صبر از دل من پر زده
باز تب کرب وبلا آمده
بر دل ما نور صفا آمده
خانه عشق است دل تنگ ما
جای حسین است به فرهنگ ما
تا حرمش قبله آمال ماست
عرش خدا زیر پروبال ماست
حال دلم سخت حسینی شده
عشق و جنون در من، عینی شده
کیست که مدهوش صفایش نشد
زنده به آواز رسایش نشد
بی تو چه سازد دل من یا حسین
گم شده سر منزل من یا حسین
بر من گم گشته علامت بده
پای مرا طاقت و همت بده
تا برسم زود به پابوس تو
با نظر ویژه و مخصوص تو
بوی صفای حرمت را ببار
بر دل من شوق غمت را ببار
کاش به سوی دل من رو کنی
باز بیایی و هیاهو کنی
خستگی ام را به هوا سر دهی
نبض مرا شوق مکرر دهی
از نفست عاشق و شیدا شوم
سخت به هر فتنه مهیا شوم
کور دلان غرق هوای خودند
مست تمنای خدای خودند
عشق غریب است به قاموس شان
زشت بود جلوه طاووس شان
بزم تو جای دل نا اهل نیست
اهل حریم تو شدن سهل نیست
پاکی و اخلاص و صفا لازم است
درصد بالای ولا لازم است
گوهر پاک است سزاوار تو
شائبه دور است ز دربار تو
قافله ها را تو برانگیختی
عشق به جان همه شان ریختی
تا که بیایند و سلامت کنند
ملک دل خویش به نامت کنند
همهمه پیچیده به دربار تو
شور عجیبی است به زوار تو
بر سر و بر سینه خود می زنند
مشت به آیینه خود می زنند
پیر وجوان جمله مرید تواند
در صف محشربه امید تواند
تا که بیایی و شفاعت کنی
پیش حق اظهار رضایت کنی
عشق تو اسباب رهایی شود
مِهر تو چون مُهر خدایی شود
نامه اعمال که امضا کنی
چهره غمگین همه وا کنی
جان به فدای کرم و جود تو
در دل من کم نشود بود تو