آفتاب رخت از پرده گذر خواهد کرد

آفتاب رخت از پرده گذر خواهد کرد      

عالم شب زده را غرق سحر خواهد کرد

حتم دارم که از این غیب عیان خواهی شد      

ناله غم زدگان تو اثر خواهد کرد

 همه پنجره ها رو به تو وا خواهد شد   

دشمن و دوست به روی تو نظر خواهد کرد

و اذانی که گلش روی لبت می شکفد      

هر چه عاشق به جهان است خبر خواهد کرد  

دوستان روی قدمهای تو خواهند افتاد    

دشمنت خاک گذرگاه به سر خواهد کرد

گُسل عشق به فریاد تو  خواهد لرزید 

دل هر دل شده را زیر و زبر خواهد کرد

هر ستم دیده که از ظلم به تنگ آمده است  

در رکاب تو به جان قصد سفر خواهد کرد

صبح آن روز هواخواه تو هر کس باشد   

هوس سِیر در آفاقِ  خطر خواهد کرد

 هر چه شیطان به جهان است به خود می لرزد  

ریشه  ظلم تمنای تبر خواهد کرد

ابر رحمت چو در آید به کویر دل مان       

روح ما را به یَم شوق تو تر خواهد کرد

از فراقت به  دل تنگ جهان حسرت هاست  

غم هجرت چه  به احوال بشر خواهد کرد ؟

حتم دارم که از این ورطه پر بیم و بلا          

عاشقان را نظر مهر تو در خواهد کرد

بهتر از این چه سعادت که به هنگام ظهور 

خاک را عشق تو سرچشمه زر خواهد کرد.

من شب و روز به عشق تو غزل می گویم    

و نسیمی به قدمهای تو پَر خواهد کرد

شک ندارم کرمت شامل من خواهد شد   

حضرتت لطف به ارباب هنر خواهد کرد.