تازه گر شصت و پنج هم باشد

یک نفر گفت : مقرر کرده اند برنج درجه یک ایرانی کیلویی شصت و پنج هزار تومان به فروش برسد ، که فی البداهه طبعم این گونه   گل کرد :

تازه گر شصت و پنج هم باشد        

تو مپندار مفت و کم باشد

پول آسان به کف نمی آید     

پنجه ای کو که بی  ورم باشد

 تا ریالی  به دست ما برسد     

چشم ها پر ز  اشک  غم باشد

دل خونین به ما بگو چند است؟  

گر طلا تابع گرم باشد

کشته ما را غم گرانی ها      

نفسی نیست  مغتنم باشد

چشم ما رو به آسمان مانده    

از خدا تا مگر کرم باشد

هرریالی که می دهد  روزی    

با فشار دو صد قسم باشد 

آن هم از راه تا نیامده است    

مثل مالی که بد قدم باشد

  تازه در بهترین حالت ها   

خرج دکتر و دود و دم باشد

تو بگو اهل بیت ما چه کنند      

تا که قابلامه ها علم باشد

خوش به حال کسی که امروزه   

صاحب ثروت و درم باشد

زندگانی کند به آسانی         

هر که پولدار و محتشم باشد

 هر که فریاد واخدا بزند        

به خودش دیده وای ددم باشد

شک نکن شعر من سیاسی نیست   

درد مردان ملک جم باشد

هر کسی حرف می زند امروز     

جرم ناکرده متهم باشد

هر سکوتی که از رضایت نیست   

گاه از ترس و از ستم باشد

این زمانه همه خطر ناکند     

خاصه دستی که بر  قلم باشد

با دو خط می رود هلف دانی   

هر که بیباک و پر جنم باشد

پس زبان را بگیر در کامت   

سعی کن شانه تو خم باشد

زیر بار ستم برو بی حرف    

گر چه دل خون و پر الم باشد

حرف حق زن همیشه محکوم است    

گر چه پیغمبر عجم باشد

آنقدر می زنند بر سر او        

تا   به دستور ملتزم باشد

یا که برگردد از سخنهایش     

یا رود ساکن عدم باشد

پند گیر و به بنده خرده نگیر     

و نگو  حرفش از شکم باشد

سالها چوب این زبان خوردن 

 حاصل  شهر وندی ام باشد

تا که فهمید ه ام به قدر خودم   

قلم تیزهر رقم باشد

صاحبش را به باد خواهد داد  

هر قدر هم که  محترم باشد

خانه اش را خراب خواهد کرد       

گر چه محدوده حرم باشد 

می کند غرقه صاحب خود را     

چون که  سوراخ در بلم باشد

حرف آخر همین که فهمیدم         

عقل من پیش من حَکَم باشد

پای در کفش دیگران نکنم     

جامه های خودم تنم باشد !