عاشقی نوع فریبنده ای از بیماری است

عاشقی  نوع فریبنده ای از بیماری است 

درد شیرین و قشنگی است که در دل جاریست

اولش تاب و تب و شور و حرارت  دارد 

آخرش زخم عمیقی است که خیلی کاری است

در جهانی که کسی از ته دل یارت نیست  

دل به هر کس بدهی حاصل آن   بیزاری است

آدم از جهل به هر چاله و چاهی افتد       

رنج ها می برد آن کس که پی  هشیاری است

هر کسی ذائقه اش میل به حالی دارد    

میل من دوری از این زندگی تکراری است

 با تمام بدی عشق به من ثابت  شد             

زندگی بی تو  فقط از سر یک ناچاری است

دوری ات را به چه امید   تحمل بکنم ؟     

من نفس می کشم اما به خدا اجباری است !