من غزل هِنگم ولی کار تویم، ای بد نیه ( با گویش شاهرود زیبا)

من غزل هِنگم ولی کار تویم، ای بد نیه               

نمرته بیست هِندنم هرچند کم از صد نیه !

عشق تو کار دست من هادا  یو من شاعر شدم       

البته هیشکی که شاعر جدّ ، اندر جد نیه

 مردم هنگن یارو دس وردار از این شری یا         

مثل تو هیشکی مین وچای کل ممد نیه

من هنندانم چطو هابه که خاطر خوات شدم              

کار عشقه این دگه به چار شو یو چرقد نیه

تو کجا و من کجا ، من آدم یگ لا قبا                   

بیتر هندانم خودم که   حد من انقد نیه

دختر شهری تو یو  من از دهات دوردست             

مین کار عشق  اما مبدا و مقصد نیه

وختی آدم یگ دفه کله ش هوایی هاباشه               

دور جن دیوانگی هاش کار دیو و دد نیه

من هخوام یار تو هاباشم اجازه هندنی ؟             

زود جوواب هادن که صبر و طاقتم بی حد نیه!