هوای گریه دارُم ،محرمه، عزایه (نوحه سینه زنی به گویش شاهرودی)

توضیح : وزن عروضی این سروده ، مفاعلن مفاعل- مفاعلن مفاعل می باشد و می توان آن را با ریتم یک ضرب و سه ضرب  اجرا کرد.

به یاری و توفیق الهی ، در طول  تاریخ شاهرود،  این اولین نوحه ای است که به گویش شاهرودی  سروده شده و به جهت ثبت و ضبط در تاریخ ، تقدیم علاقه مندان می شود، چرا که تا کنون کلیه مراسم مذهبی و حتی سخنرانی ها به زبان فارسی انجام شده و کسی در صدد این نوع از سرایش نبوده است.

هوای گریه دارُم ،محرمه، عزایه      هر طرفی هِوینی، پرچمای سیایه

اگه دلت هُخایه، به کربلا بیایه     بُووُر به آسمُنها، بلندی صدایه

حسین حسین حسین وا= حسین حسین حسین وا

بگی تو دست ما ره  ،غمای ما زیاته      مایَم اگه نُباشیم ، کی هِنگیره عزاته

یَه بُرّی وِچّه شیعه، علم کش شماین    هر کُدُمه هِوینی ، عاشق خاکه پاته

حسین حسین حسین وا  = حسین حسین حسین وا

هِننتانم بُخوانم، مصیبت شما ره        روضه نُخایین از من ، دلُم کشش نداره 

وختی  طنین اسمت، هِمشکنه دلا ره    چه روضه ای بُخوانم، شهید کربلا ره؟ 

حسین حسین حسین وا = حسین حسین حسین وا

تنای پاره پاره،  به خنجر و به شمشیر   سراشن بُووُردَن، رو  نیزه های تقدیر

زنایو وِچّه هایم، پا بِرَنه به زنجیر     چِطو نباشه دل پیر،  ازین غم نفس گیر

حسین حسین حسین وا = حسین حسین حسین وا

 اُو نزدن به لُو شن، آتیش بگیره اُو شن  رو تنشن بِتاختن ، وا اسب و نعل نو شن

به پستی و رذالت ،کی هرسه به دو شن     لعنت به شمر ویزید، وا هر دنباله روشن 

حسین حسین حسین وا= حسین حسین حسین وا

از داغ این شهیدا ، بِشکسته قلب زهرا     آتیش بگیره دنیا، بِشسته به تُماشا

خون خدا بِرَخته، رو خاک گرم صحرا    حقشه که بمیریم ، ازین بلای عظما

حسین حسین حسین وا = حسین حسین حسین وا

آل علی اسیرن، به فرقه های ظالُم     کسی نمانده سالُم خاک بسر این عالُم      

چطو عزا نگیرم؟ بگین چِطو ننالم؟     تا انقلاب مهدی ، هنُنباشه خب حالم

حسین حسین حسین وا= حسین حسین حسین وا

 شاهرود سوم محرم 1444